Το website του Πολυχρόνη

Μπορείτε να μεταβείτε στο www.businessdoctor.gr για να βλέπετε - μάθετε περισσότερα. 
Η αλλαγή κρίθηκε αναγκαία προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με τους χρήστες. Εύχομαι να σας δω εκεί :-)
Πολυχρόνης

Μην είμαι το σέντερ φορ που δένει τα κορδόνια του στην σέντρα;

  Είμαι σίγουρος πως ξέρεις καλά την δουλειά σου. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μικρομεσαίος επιχειρηματίας που να μην έχει ευρεία γνώση θεμάτων γύρω από την επιχείρηση του. Ξέρει από πωλήσεις – από λογιστικά – από φορολογία ακόμη και νομικά θέματα. Η πραγματικότητα τον ανάγκασε να τα μάθει. Άρα εξ ιδίας πείρας γνωρίζω πως κανείς σύμβουλος δεν είναι σε θέση να σου πει πώς να σχεδιάσεις ή τι να κάνεις στην δουλειά σου, όπως δεν μπορεί να το επιχειρήσει με επιτυχία και σε εμένα.

  Όμως αυτό που χρειάζεσαι (όπως και γω άλλωστε) είναι να υπάρχει κάποιος στον οποίο να απευθυνθείς για να συζητήσεις και να βρεις λύση σε ένα συγκεκριμένο θέμα που σε απασχολεί ή  σε ένα πρόβλημα. Το ξέρω διότι προέρχομαι από τον χώρο των πολύ μικρών επιχειρήσεων και αυτό που περιγράφω είναι μια ανάγκη πραγματική. Το έχω κάνει , το έχεις κάνει. Ρωτάμε φίλους, γνωστούς, λογιστές, γονείς αλλά ελάχιστες φορές πήραμε αυτό που ψάχναμε. Είναι λογικό καθώς όλοι έχουν καλή πρόθεση όμως δεν είναι σε θέση να σε καταλάβουν, να καταλάβουν την αγωνία ή τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει μια λανθασμένη επιλογή τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά. Προσπαθούν αλλά δεν έχουν παρόμοιες εμπειρίες με εσένα, δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις, και (ας μου επιτραπεί η έκφραση) το ταλέντο που χρειάζεται.

  Εμένα με βοήθησε ο Μανώλης όταν μου είπε «εσύ δεν είσαι σύμβουλος επιχειρήσεων, είσαι… μέντορας!» Έβαλα τα γέλια καθώς η λέξη μέντορας ακούγεται και είναι πολύ βαριά… Του απάντησα πως η Ελλάδα έχει γεμίσει από «μέντορες» και ότι εγώ αν μου συστήνονταν κάποιος ως «μέντορας» θα τον κοίταγα με μισό μάτι (για να μην πω τίποτα χειρότερο). Απάντησε πως σύμφωνα με την διεθνή πρακτική και ορολογία αυτό είμαι και αυτό κάνω, από εκεί και πέρα είναι στην δική μου ευχέρεια να βαπτισθώ όπως επιθυμώ.

  Αναλογίστηκα λοιπόν, τι είναι αυτό που ζητούν από εμένα οι κάθε είδους επιτηδευματίες και επιχειρηματίες που συνεργάζονται μαζί μου. Πράγματι, δεν ζητούν την σύνταξη ενός επιχειρηματικού σχεδίου αλλά «να του ρίξω μια ματιά». Δεν ζητούν να τους φτιάξω ένα website (δεν μπορώ άλλωστε) αλλά να τους πω την γνώμη μου με βάση την εμπειρία μου. Δεν ζητούν να στήσω ένα πλάνο πωλήσεων αλλά να κουβεντιάσουμε πάνω σε αυτό που έχουν ήδη σκεφτεί (ή εφαρμόζουν). Να φέρουν αυτό το προϊόν; να κάνουν συνεργασία με τον τάδε προμηθευτή; να προσλάβουν ή να απολύσουν κόσμο;

  Πριν δύο χρόνια ο Τάσος (κομμωτής) πολύ προβληματισμένος με ρώτησε για την υπάλληλό του «είναι φανταστική κομμώτρια όμως δεν είναι πρόσχαρη με τις πελάτισσες, τι κάνω; Δεν θέλω να την διώξω…» Μέχρι σήμερα κουρεύομαι τζάμπα… 

  Άρα τι είμαι; Είμαι αυτός που ξέρεις ότι πάντα είναι εκεί και στον οποίο μπορείς να προστρέχεις για να πάρεις την συμβουλή - γνώση - άποψη του για ένα συγκεκριμένο θέμα που σε απασχολεί. Σαν τον οδοντίατρο ένα πράμα, που πας όταν τον χρειάζεσαι...  Έτσι γεννήθηκε και το «business doctor».

  Η σελίδα μου στο Facebook εδώ.

  Αν έχεις κάτι που σε απασχολεί στην δουλειά σου μίλα μου. Θα βρούμε λύση.

Εισπρακτικές Εταιρείες νέου τύπου;

Θα ακολουθήσουν οι εισπρακτικές εταιρείες και οι τράπεζες στην Ελλάδα την καινοτόμο προσέγγιση;

Το εργαλείο για την κατανόηση και απόκτηση Πελατών - Ο χάρτης ενσυναίσθησης

Σκοπός είναι να έχουμε ένα χρήσιμο "εργαλείο" που θα μας βοηθά να κατανοήσουμε σε βάθος την ψυχολογία του Πελάτη ώστε να προσαρμόσουμε την επιχειρηματική "πορεία" μας ανάλογα. Φυσικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για μη επιχειρηματικούς σκοπούς προκειμένου κατανοήσουμε τις συμπεριφορές ατόμων που μας ενδιαφέρουν.

 

"Τέρμα τα δίφραγκα" και για την Washington Post...

"Τέρμα τα δίφραγκα" και για την Washington Post η οποία επωλήθη έναντι 250 εκ. δολαρίων. Όπως έγινε γνωστό χθες Δευτέρα, ο όμιλος που εκδίδει την μεγάλης κυκλοφορίας αμερικανική εφημερίδα συμφώνησε να πουλήσει τα περιουσιακά της στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου και του καθημερινού φύλλου της εφημερίδας, στον ιδρυτή της Amazon Inc Τζεφ Μπέζος έναντι 250 εκατομμυρίων δολαρίων. 
Η εφημερίδα φέρεται να μην άντεξε τον αυξημένο ανταγωνισμό του διαδικτύου, που είχε ως αποτέλεσμα την μείωση των εσόδων της από διαφημίσεις, με αποτέλεσμα, να προχωρήσει στην πώληση των περιουσιακών της στοιχείων. Η Ποστ επικαλείται την "οικονομική θύελλα που πλήττει τις εφημερίδες" την ίδια ώρα που το Ίντερνετ παρουσιάζει αυξημένη ζήτηση, καθώς και την "ιστορική αλλαγή από την έντυπη στην ψηφιακή τεχνολογία".
-Σαν από σατανική σύμπτωση εχθές Δευτέρα έγραφα "Το μοντέλο “freemium”, μέσα από τις παραλλαγές του, είναι αυτό που έχει αλλάξει τους κανόνες και εφαρμόζεται στον “έτερο Καππαδόκη”, την επιχειρηματική δραστηριότητα μέσω internet. Το μοντέλο λέει: δίνω δωρεάν το προϊόν μου πχ ενημέρωση, ώστε να προσελκύω μια κρίσιμη μάζα χρηστών και να κερδίζω χρήματα από τους ενδιαφερόμενους να διαφημιστούν στους χρήστες. Απλό και ιδιοφυές, βλέπε Google."
Άνθρωποι γρηγορείτε, ο καιρός γαρ εγγύς για μια "νέα οντότητα που ονομάζετε “Ελλάς”. Μόνο προσοχή! είναι StartUp και αν εσείς (όπως και η οντότητα Ελλάς) καλοί μου αναγνώστες, δεν εφαρμόσετε τους κανόνες των startups, θα βρεθείτε εκτός του ποσοστού 10% των startups που επιβιώνουν." 
Πηγή πληροφορίας: sigmalive.com

Τέρμα τα δίφραγκα... Εφαρμόστε τις μεθόδους των "StartUp"

Στις δεκαετίες των '50 και '60 οι τιμές των εισιτηρίων στα λεωφορεία ήταν ανάλογες της χιλιομετρικής απόστασης που επιθυμούσε να διανύσει ο επιβάτης. Για την έκδοση και είσπραξη του αντιτίμου των εισιτηρίων ήταν παρών ο εισπράκτορας με δεσμίδες εισιτηρίων σε διάφορες τιμές: ξεκινούσαν από 60 λεπτά και κατέληγαν στις 2 δραχμές. Ανάμεσα στα καθήκοντα του εισπράκτορα ήταν και η ανακοίνωση της επόμενης στάσης καθώς και του εισιτηρίου που έληγε, δεδομένου ότι η πληρωμένη απόσταση είχε εκπληρωθεί. Παρόλα αυτά έχει μείνει και καθιερωθεί μονάχα η έκφραση λήξης του πιο ακριβού εισιτηρίου, αυτού των δύο δραχμών : "Τέρμα τα δίφραγκα" αναφωνούσε ο εισπράκτορας.

Σήμερα και εγώ, για πολλοστή φορά, αναφώνησα αυθόρμητα “τέρμα τα δίφραγγα” διαβάζοντας πως σήμερα κυκλοφορεί στα περίπτερα για τελευταία φορά το καθημερινό φύλλο της εφημερίδας "Βραδυνής", ενώ η κυκλοφορία της κυριακάτικης έκδοσης θα συνεχίσει κανονικά. (πηγή capital.gr και ρ/φ Αθήνα 9.84).  

Απορώ και πώς άντεξαν-αντέχουν μέχρι σήμερα παρόμοια έντυπα, όταν παγκόσμιοι κολοσσοί της ενημέρωσης ένιωσαν στο πετσί τους αυτό που αγγλιστί ονομάζεται “business disruption” - σε ελεύθερη (κακή;) μετάφραση: “η κατάργηση των παραδοσιακών πρακτικών ενός υφιστάμενου επιχειρηματικού μοντέλου ως αποτέλεσμα εμφάνισης καινοτομιών οι οποίες μεταβάλλουν δραστικά τους θεμελιώδεις κανόνες μιας αγοράς.” Τα δύο παγκοσμίως επικρατέστερα μοντέλα στηρίζονται πλέον στην μαγική λέξη “δωρεάν”. Η εκ Στοκχόλμης ορμώμενη εφημερίδα “Metro” ιδιοφυώς ανακάλυψε (1995) ότι το επιχειρηματικό μοντέλο “freemium” (συνδυασμός των λέξεων free και premium) μπορεί να εφαρμοστεί και στα ειδησεογραφικά έντυπα οπότε και διανέμει - διαθέτει δωρεάν ένα χαμηλού κόστους παραγωγής έντυπο με το εισόδημα να προκύπτει από τους διαφημιζόμενους. Το εγχείρημα της “Metro” δεν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία καθώς πολλές κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικές αιτίες (από το 2007 και μετά) οδήγησαν σε διακοπή της λειτουργίας της, σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Το γεγονός όμως παραμένει. Το μοντέλο “freemium”, μέσα από τις παραλλαγές του, είναι αυτό που έχει αλλάξει τους κανόνες και εφαρμόζεται στον “έτερο Καππαδόκη”, την επιχειρηματική δραστηριότητα μέσω internet. Το μοντέλο λέει: δίνω δωρεάν το προϊόν μου πχ ενημέρωση ώστε να προσελκύσω μια κρίσιμη μάζα χρηστών και να κερδίζω χρήματα από τους ενδιαφερόμενους να διαφημιστούν στους χρήστες. Απλό και ιδιοφυές, βλέπε Google.

Στην Ελλαδάρα μας όμως έπρεπε να έρθει η οικονομική κατάρρευση του κράτους αφενός για να αναγκαστεί να αναφωνεί όλο και πιο τακτικά “παίδες... τέρμα τα δίφραγκα... δεν υπάρχει μια, ιδού η στάση που κατεβαίνετε...” και ως εκ τούτου να προχωρήσει στην αναγκαστική διακοπή της κατασπατάλησης πόρων προς υποστήριξη των φίλιων μέσων μαζικής ενημέρωσης μέσω των ευγενών διαφημιστικών καταχωρήσεων - χορηγιών. Η διαδικασία έχει ξεκινήσει από τα χαμηλά και οδεύει τάχιστα προς τα ψηλότερα σκαλοπάτια της ιεραρχίας (όπου ιεραρχία είναι η αναγνωσιμότητα, η δημοφιλία του μέσου, οι “σχέσεις” του επιχειρηματία-εκδότη, κλπ). Αυτό που με στεναχωρεί (για λίγο χρόνο ακόμη θέλω να πιστεύω) είναι οι πιέσεις που δέχονται οι εκδοτικές επιχειρήσεις μοντέλου “freemium”, για χειραγώγηση της πληροφόρησης καθώς η ανυπαρξία αυθεντικής επιχειρηματικής δραστηριότητας στην χώρα εξακολουθεί να καθιστά το κράτος και τις παραφυάδες του (πχ τράπεζες – ΔΕΚΟ κλπ) τον ισχυρότερο διαφημιστικό παίκτη. Παρόλα αυτά “ο καιρός γαρ εγγύς”. Δεν ξέρω αν και πότε θα κατέβουν στην γη οι “Ελ” πάντως είναι ολοφάνερο ότι το παρωχημένο μοντέλο του “επιχειρώ στηριζόμενος από τον κρατικό κορβανά” που διαχειρίζεται ο “κολλητός”, πνέει τα λοίσθια παγκοσμίως.

Κυρίες και κύριοι σας έχω νέα, επιτρέψτε μου να σας γνωρίσω μια οντότητα που ονομάζετε “Ελλάς”. Μόνο προσοχή! είναι StartUp και αν εσείς (όπως και η οντότητα Ελλάς) καλοί μου αναγνώστες, δεν εφαρμόσετε τους κανόνες των startups, θα βρεθείτε εκτός του ποσοστού 10% των startups που επιβιώνουν.

Μια πολύτιμη πηγή ΔΩΡΕΑΝ γνώσης από ένα φημισμένο πανεπιστήμιο, το MIT

Μια πολύτιμη πηγή ΔΩΡΕΑΝ γνώσης από ένα φημισμένο πανεπιστήμιο, το MIT (Massachusetts Institute of Technology). Ευχαριστώ την κυρία Ματρώνη Μωράκη, από τον τοίχο της οποίας το κοινοποιώ. Έλεγξα το link, λειτουργεί κανονικά.http://ocw.mit.edu/index.htm
Μια ακόμη πηγή είναι το www.coursera.org που παρέχει δωρεάν online μαθήματα από διάφορα πανεπιστήμια του κόσμου, των καλυτέρων και διασημοτέρων συμπεριλαμβανομένων! Ευχαριστώ τον κο Βασίλη Βλάχο για την ενημέρωση.
Τα δικά μας ΑΕΙ ντρέπονται να δημιουργήσουν κάτι ανάλογο ΔΩΡΕΑΝ; Τι είναι η γνώση;
Δική τους περιουσία; (και μετά θέλουμε να ξεφύγουμε από την κρίση... μια κρίση κυρίως πολιτισμού και δευτερευόντως οικονομική)
Εννοείτε πως αν κάποιος αναγνώστης έχει παρόμοια πληροφόρηση την καταθέτη εδώ ή στο Facebook